پنجمین جلسه‌ی گفتگوی ادبی "شعر و خرد"

به بهانه‌ی سالروز میلاد شاعر آب و رنگ - سهراب سپهری- در روزهای آغازین سال تحصیلی جدید، پنجمین جلسه ی گفتگوی ادبی "شعر و خرد" ، شنبه پانزدهم مهر ماه 1396 در محل کتابخانهٔ قطب علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی برگزار شد.

این جلسه به لطف استادان بزرگوار آقایان دکتر یاحقی، دکتر قوام، دکتر تقوی،   دکتر زرقانی و خانم دکتر صالحی نیا و همچنین حضور پرشور دانشجویان، شاعران، منتقدان ادبی و اهالی رسانه رنگ و بوی دیگری داشت.

حضور صمیمانه و مشفقانه ی عبدالله کوثری ، شاعر ، مترجم و نماینده ی شعر معاصر در سالهای پر فراز و نشیب دهه ی 40 و 50 نیز شور حضور را دو چندان ساخته بود.

در این جلسه ابتدا فیلم کوتاهی درخصوص زندگی سهراب سپهری پخش شد و سپس با طرح نظرات متفاوت از موافقین و مخالفین شعر سهراب، مسئله ی اصلی نشست عنوان گردید.

جناب کوثری گرامی، روایت تحلیلی شنیدنی ای را مطرح کردند از تاریخی که موجب ایجاد شعر نو پس از مشروطه و به طور خاص شعر سهراب شد و به دلایل رد و قبول شعر سهراب در دهه 40- 50 و پس از انقلاب پرداختند. ایشان تحمیل نوعی ایدئولوژی را بعد از کودتا در کل اندیشه ی شعر معاصر ، موجب دلزدگی جماعت از وجه ایدئولوژیک مکرر و مستعمل شعر و لذا اقبال به شعری وسیع تر همچون شعر سهراب و فروغ دانستند.

دکتر تقوی سهراب را نمایندهٔ تخیل فرهیخته نامیدند و به تببین این موضوع پرداختند.

مساله ی دیگری که کمتر در گفتگوهای ادبی مطرح شده نقاشی سهراب است.

در بخش بعدی مهمان ویژه ی ما آقای جواد مدرسی در خصوص نقاشی سهراب صحبت کردند. ایشان با دلایل بسیار اثبات کردند که سهراب در نقاشی علیرغم تعلق خاطر به فرهنگ شرق یک مدرنیست است و این مسئله بسیار جای تأمل دارد.

دکتر زرقانی در ادامه ی صحبت آقای مدرسی تأکید کردند که توجه و تمرکز سهراب بیشتر بر نقاشی بوده تا شعر و شاید از این روست که به نگاه منتقدان ادبی چندان توجهی نداشته.

خانم دکتر صالحی نیای عزیز برخلاف نظر منتقدان شعر سپهری، دلایلی طرح کردند برای اثبات تأمل و توجه سپهری بر اتفاقات جهان پیرامون .

و ما از همه ی این گفته ها بسیار بهره بردیم.

در پایان در بخش پرسش و پاسخ، مسئله ی مقایسه ی شعر سپهری با سبک هندی از طرفی و مسائل مربوط به شعر زمان و استحاله ی فرم در زبان گفتار به دور از شاعرانگی به عنوان معضل شعر دهه های اخیر از دیگر جهت مطرح شد.